تنباکوی آماده
تنباکو گیاهی استوایی است، اما در مناطق گرمسیری یا نیمه گرمسیری به خوبی رشد می کند. تا زمان برداشت به 100 تا 120 روز هوای بدون یخبندان نیاز دارد. دما در طول دوره رشد بین کاشت و برداشت باید بین 20 تا 30 درجه سانتیگراد باشد. به طور کلی گیاه تنباکو به شرایط آب و هوایی حساس است. آب و هوای مناسب و بارندگی یکنواخت باعث تولید برگ های با کیفیت می شود. همچنین شرایط طول روز طولانی و دمای حدود 26 درجه سانتیگراد در طول فصل رشد با رطوبت نسبی 70 تا 80 درصد برای تولید این محصول مورد نیاز است.
بارندگی مناسب برای کشت تنباکو
گیاه تنباکو به بارندگی پراکنده سالانه بین 500 تا 1250 میلی متر نیاز دارد. در باران های بیشتر، آب اضافی ممکن است برگ ها را ضخیم و پوسته پوسته کند. بنابراین تنباکو ممکن است بدون باران شدید وارد شود.
نیاز خاک برای رشد گیاه تنباکو
تنباکو را می توان تقریباً در هر نوع خاکی کاشت. اما بهترین خاک برای تولید توتون، خاک های عمیق، با زهکش خوب و لومی است و خاک نباید غرقاب باشد. همچنین تنباکو گاهی در برابر خشکسالی مقاوم بوده و بیشترین میزان تولید در تامین آب کافی حاصل می شود. عمق ریشه ها در خاک ممکن است حداقل 76.2 سانتی متر باشد. بهترین خاک برای تولید تنباکو در خاک های پایه با لایه رسی قرمز یافت می شود اما برای داشتن زهکش باید شخم زده شود. PH مناسب برای رشد این گیاه 5 تا 6.5 می باشد.
آماده سازی خاک
خاک یا گلدانی که برای کاشت تنباکو و انتقال آن در نظر گرفته شده است باید در معرض نور خورشید باشد. خاک باید در آفتاب پخته، با زهکشی کافی و شخم زده شود. در خاک هایی که احتمال بیماری و نماتد وجود دارد کاشت نکنید.
تنباکو را می توان به روش های مختلفی برداشت کرد. قدیمی ترین روش این است که کل گیاه با قطع ساقه برداشت می شود. در قرن نوزدهم، تنباکوها با کشیدن برگها از ساقه هنگام رسیدن، برداشت می شدند. همانطور که گیاهان رشد می کنند، معمولا نیاز به مکش دارند.
«تاپ» روش برداشت گل تنباکو است. در حالی که «مکیدن» روش هرس برگهاست وگرنه برداشت محصول بی ثمر خواهد بود. هر دو روش تضمین می کنند که تا آنجا که ممکن است انرژی گیاه روی تولید برگ های بزرگی متمرکز می شود که برداشت و فروخته می شوند. "برداشت"، "کشیدن" و "پرایمینگ" اصطلاحاتی هستند که برای حذف برگ های بالغ از گیاهان تنباکو استفاده می شوند. به محض رسیدن برگ ها از پایین به بالای ساقه بریده می شوند.
محیط
کشت تنباکو مستلزم استفاده از مقدار زیادی آفت کش است. شرکت های تنباکو حداکثر 16 کاربرد جداگانه از آفت کش ها را در فاصله زمانی بین کاشت بذر در گلخانه ها و پیوند گیاهان جوان به این مزرعه توصیه می کنند.
با توجه به کاهش ارزش بازار تنباکو، استفاده از سموم دفع آفات به دلیل تمایل به تولید محصولات بزرگتر در زمان کمتر بدتر شده است. آفت کش ها اغلب به کشاورزان تنباکو آسیب می رسانند زیرا از اثرات بهداشتی و پروتکل ایمنی مناسب برای کار با آفت کش ها آگاه نیستند. این آفت کش ها و کودها به خاک می رسند. آبراه ها و زنجیره غذایی، آفت کش ها خطر بزرگتری هستند. قرار گرفتن زودهنگام با آفت کش ها ممکن است خطر ابتلا به سرطان را در طول زندگی کودک افزایش دهد و به سیستم عصبی و سیستم ایمنی بدن آسیب برساند.
تهیه تنباکو چوبی برای قلیان
این مقاله صرفا جهت اطلاع عمومی می باشد و سایت ما هیچ فعالیتی در زمینه قلیان ندارد.
امروزه قلیان ها انواع مختلفی دارند و در طعم های مختلف با تنباکو عرضه می شوند. اگرچه قلیان های میوه ای رایج تر است و امروزه اکثر کسانی که قلیان می کشند از تنباکوی میوه ای استفاده می کنند، اما هنوز هم هستند کسانی که قلیان را به سبک قدیمی تر و اصیل تر، یعنی با تنباکوی چوبی می کشند! توتون چوبی به تنباکوهایی مانند برازجانی، خوانسار، کاشانی و ... اطلاق می شود که معمولاً از نام محل کشت تنباکو گرفته می شود.
این نوع تنباکو معمولاً از تنباکوهای میوه ای سنگین تر است و برای افرادی که به آن عادت ندارند، سنگین و با چسبندگی بالا است.تنباکوهای چوبی در انواع ذکر شده را می توان از دخانیات و همچنین برخی از عطاری ها تهیه کرد.
تنباکو خوانساری
طرز تهیه قلیان برازجانی و خوانساری: این نوع تنباکو به دو صورت مرطوب و خشک تهیه می شد.
روش خشک: در روش خشک تنباکو را یک لحظه زیر آب نگه می داریم و فشار می دهیم تا آبی روی آن باقی نماند.سپس توتون و تنباکو را بدون نیاز به ورقه یا ورق طلا داخل سری قلیان می ریزند و روی آن زغال می گذارند و قلیان دود می کنند.
روش مرطوب: در روش نمناک، تنباکو را در ظرفی ترجیحاً ظرف سفالی، مدتی می گذاریم تا خیس، نرم و تازه شود.سپس به روش قبل بدون فویل و طلا داخل سری قلیان میریزیم.
تنباکو برازجان
آیا تنباکوی برازجان یا خوانسار به قلیان خاصی نیاز دارد؟ اکثر افرادی که تنباکوی برازجانی یا خوانساری یا به طور کلی تنباکوی چوبی را دوست دارند از قلیان های سنتی قدیمی نیز استفاده می کنند.
این قلیان ها معمولاً یک کوزه سفالی دارند و به جای شلنگ، نی دارند.
تنه آنها چوبی است و فلزی نیست.
همچنین فویل در سری آنها قرار نمی گیرد.
بنابراین اگر بخواهید از قلیان های متداول فلزی استفاده کنید، از تنباکوی برازجانی یا خوانساری لذت چندانی نخواهید برد.